Fragmenty dzieła, reprezentujące bardzo określone gatunki literackie, występują w wielu wariantach funkcyjnych, odpowiadających funkcjom macierzystym gatunków składowych. Jej specyfiką, obok łączenia cech wymienionych gatunków i grup gatunków, jest przemieszanie funkcji komunikacyjnych. Do grupy form intymnych nie można go natomiast zaliczyć z powodu braku bezpośredniej koncentracji na sobie autora, realizującej się dopiero na wyższych poziomach dzieła.īogate elementy wszystkich trzech gatunków i jednoczesna niemożność podjęcia decyzji o takiej, a nie innej przynależności, każe stworzyć dla książki Szczygła ponadgatunkową strukturę, którą określić można mianem hybrydy. Cechy niepozwalające na przyporządkowanie go do kategorii eseju, to przewaga sfery informacyjnej nad refleksyjną. Ekspresywna funkcja literackiej transformacji zdarzeń. Specyficzne, mało reportażowe traktowanie rzeczywistości, 4. Niewielki poziom aktualności opisywanych zdarzeń, 2.

Główne cechy dyskwalifikujące omawiany utwór jako reportaż to: 1. We wszystkich jednak przypadkach okazuje się, że nieścisłości występujące między abstrakcyjną matrycą gatunkową, a samą książką, są na tyle istotne, iż proste przyporządkowanie byłoby nadużyciem.

Potencjalne gatunki, do których mogłaby ona być przyporządkowana, to reportaż, esej i formy intymne. Książka Mariusza Szczygła Zrób sobie raj to przykład utworu, wobec którego terminologia genologiczna traci swoją moc porządkującą. Postępująca hybrydyzacja form, przemieszanie dyskursów i konwergencja kultur ujawniające się w wielu tekstach powodują, że aparat terminologiczny, jakim dysponuje ta dziedzina, może pełnić jedynie funkcję opisową, lub – jeśli to uzasadnione – być kontekstem intertekstualnym, istotnym z punktu widzenia struktury konkretnego dzieła. Genologia nie potrafi utrzymać ciężaru funkcji typologicznej w odniesieniu do istotnej części literatury współczesnej.

Zrób sobie raj by Mariusz Szczygieł